1. Sistema optikoen luzera
Luzera fokala sistema optikoaren adierazle oso garrantzitsua da, luzera fokalaren kontzeptuak, gehiago edo gutxiago ulertzen dugu, hemen berrikusten dugu.
Sistema optiko baten fokua, sistema optikoaren erdigune optikoaren distantzia gisa definitzen da, argiaren gertakari paraleloan dagoen habeen ardatz gisa, argiaren kontzentrazio edo dibergentziaren neurria dela sistema optikoan. Honako diagrama erabiltzen dugu kontzeptu hau ilustratzeko.
Goiko irudian, ezkerretatik hasitako izpi paraleloko gertakari paraleloari dagokionez, izpi paraleloen arteko luzapen-lerroarekin batera, eta ardatz optikoaren gainazala da. Atzeko plano nagusiak P2 puntuan dagoen ardatz optikoarekin gurutzatzen da. (edo erdiko puntu optikoa), puntu nagusiaren eta irudiaren ikuspegitik distantzia da, normalean luzera fokala deitzen duguna da, izen osoa irudiaren foku eraginkorra da.
Irudian ere ikus daiteke sistemaren azken azalera irudiaren fokuaren fokuaren fokuriko distantzia atzeko luzera (BFL) deritzo. Dagokion, habe paraleloa eskuinaldean gertakaria bada, luzera fokalaren eta ffl ffl-en (FFL) kontzeptuak ere badaude.
2. Luzera fokala probatzeko metodoak
Praktikan, sistema optikoen luzera fokala probatzeko erabil daitezkeen metodo ugari daude. Printzipio desberdinetan oinarrituta, fokuen luzera probatzeko metodoak hiru kategoriatan banatu daitezke. Lehenengo kategoria irudiaren planoaren posizioan oinarritzen da. Bigarren kategoriak luzeraren balioa lortzeko lupa eta luzera fokalaren arteko erlazioa erabiltzen du eta hirugarren kategoriak argi-habe konbertsioaren uhin-kurbadura erabiltzen du luzera fokalaren balioa lortzeko.
Atal honetan, sistema optikoen fokua probatzeko ohiko metodoak aurkeztuko ditugu ::
2.1COllimator metodoa
Sistema optiko baten luzera fokala probatzeko kolimatzailea erabiltzeko printzipioa beheko diagrama erakusten da:
Irudian, proba eredua kolimatzailearen ardatzan jartzen da. Probaren patroiaren eta f fokuaren luzerac"kolimatzailearen ezagunak dira. Kolimaterrak emandako habe paraleloaren ondoren, probatu sistema optikoaren bidez eta irudiaren planoan irudikatu da. Sistema optikoaren luzera fokua irudiaren planoan proba ereduaren altueran oinarrituta kalkulatu daiteke. Probatutako sistema optikoaren luzera fokuak honako formula hau erabil dezake:
2.2 GaussianMethod
Sistema optiko baten luzera fokala probatzeko Gaussiako metodoaren figura eskematikoa behean agertzen da:
Irudian, proba azpiko sistema optikoaren aurrealdeko eta atzeko plano nagusiak P eta P 'gisa irudikatzen dira hurrenez hurren, eta bi plano nagusien arteko distantzia d da dP. Metodo honetan, d-ren balioaPezaguna da, edo haren balioa txikia da eta alde batera utzi daiteke. Objektu bat eta hartzaile pantaila ezkerreko eta eskuineko muturretan jartzen dira, eta bien arteko distantzia L gisa erregistratzen da, non sistemaren funtzioaren luzera fokala 4 aldiz baino handiagoa izan behar duen. Proba sistema bi posiziotan koka daiteke, 1. postua eta 2. postua hurrenez hurren. Ezkerreko objektua hartzaile pantailan argi eta garbi ager daiteke. Bi kokapen horien arteko distantzia (d) arabera neurtu daiteke. Konjugatu harremanaren arabera, lor dezakegu:
Bi posizio hauetan, objektuaren distantziak hurrenez hurren, S2 - S1 = D. formularen eratorrpenaren bidez, sistema optikoaren luzera jarraian lor dezakegu:
2.3Kerrigogailu
Lendometroa oso egokia da foku luzeko sistema optikoak probatzeko. Bere figura eskematikoa honako hau da:
Lehenik eta behin, proban dagoen lenteak ez dira bide optikoan jartzen. Ezkerreko behatutako xedea lente kolimatzailearen bidez igarotzen da eta argi paralelo bihurtzen da. Argi paraleloa lsoo konbergente batek f fokaleko luzera du2eta irudi garbia eratzen du erreferentziako irudiaren planoan. Bide optikoa kalibratu ondoren, probaren lenteak bide optikoan kokatzen dira, eta proba lentearen eta lente konbergentearen arteko distantzia da2. Ondorioz, proba egin zen lentearen ekintza dela eta, argi-izpiak errefuxiatu egingo dira, irudiaren planoaren posizioan aldaketa eraginez, irudi garbia diagramako irudi plano berriaren posizioan irudi garbia sortuz. Irudi plano berriaren eta lente konbergentearen arteko distantzia x gisa adierazten da. Objektuaren irudiaren harremana oinarritzat hartuta, probaren lentearen luzera fokua honela ondorioztatu daiteke:
Praktikan, LENSOMETROA oso erabilia da ikuskizunaren lenteen neurketa nagusian, eta eragiketa sinplea eta zehaztasun fidagarria du.
2.4 AbbeRefraktometro
Abbe refrractometroa sistema optikoen luzera fokala probatzeko beste metodo bat da. Bere figura eskematikoa honako hau da:
Jarri bi agintari altuera desberdinak dituzten lenteen gainazaleko alboan, hots, 1 eta eskalatu 2. eskalatu. Bi eskalatuen arteko distantzia e, eta erregela goiko lerroaren eta ardatz optikoaren arteko angelua da. Scaleplated probatutako lenteak f fokaleko luzera du. Mikroskopio bat instalatzen da irudiaren gainazalaren amaieran. Mikroskopioaren posizioa mugituz, bi eskalatuen goiko irudiak aurkitzen dira. Une honetan, mikroskopioaren eta ardatz optikoaren arteko distantzia y gisa adierazten da. Objektuaren irudiaren harremanaren arabera, foku luzera lor dezakegu:
2.5 Moire deflectometriaMetodo
Moiré Deflectometry metodoak Ronchi ebazpenen bi multzo erabiliko ditu argi habe paraleloetan. Ronchi Epulazioa kristalezko substratu batean metatutako metalezko kromo filmaren sareko eredua da, sistema optikoen errendimendua probatzeko erabiltzen dena. Metodoak bi gratingek osatutako Moiré Fringes-en aldaketa erabiltzen du sistema optikoaren fokua probatzeko. Printzipioaren diagrama eskemikoa honako hau da:
Goiko irudian, behatutako objektua, kolimatzailetik igaro ondoren, habe paralelo bihurtzen da. Bide optikoan, lehenik probatu lenteak gehitu gabe, izpi paraleloak bi grating pasatzen ditu θ desplazamendu angeluarekin eta D-ren tartea birrintzeko, Moiré Fringes multzo bat osatuz irudiko planoan. Ondoren, probatu lenteak bide optikoan jartzen dira. Jatorrizko argiak, lenteak errefrakzioaren ondoren, nolabaiteko luzera sortuko du. Argi-habearen kurbadura erradioa honako formula hauetatik lor daiteke:
Normalean proba egiten duen lenteak lehen saretatik oso gertu jartzen dira, beraz, goiko formulan dagoen balioa lentearen luzera fokalari dagokio. Metodo honen abantaila da foku-luzera positibo eta negatiboen sistema fokala probatu dezakeela.
2.6 optikoaFibiarAutozullimazioaMethod
Zuntz optikoko autoocollimation metodoa erabiltzeko printzipioa lentearen fokua probatzeko, beheko irudian agertzen da. Zuntz optikoak erabiltzen ditu lenteak probatzen dituen habe dibergente bat igortzeko eta, ondoren, plano ispilu batera igortzeko. Irudian dauden hiru bide optikoek fokuaren barruan zuntz optikoaren baldintzak adierazten dituzte, fokuaren barruan eta fokutik kanpo, hurrenez hurren. Lenteen posizioa atzera eta aurrera mugituz, fokuan dagoen zuntz buruaren posizioa aurki dezakezu. Une honetan, habea auto-tolimatua da, eta hegazkinaren ispiluak hausnartu ondoren, energia gehiena zuntz buruaren posiziora itzuliko da. Metodoa printzipioz eta erraz inplementatzeko erraza da.
3.Conclusion
Luzera fokala sistema optiko baten parametro garrantzitsua da. Artikulu honetan, sistema optikoaren fokuaren luzera eta bere proben metodoen kontzeptua xehetzen ditugu. Eskema eskematikoarekin konbinatuta, luzera fokalaren definizioa azaltzen dugu, irudiaren alboko fokuaren luzera, objektuaren alboko luzera eta atzeko luzera fokalaren kontzeptuak barne. Praktikan, sistema optiko baten luzera fokala probatzeko metodo ugari daude. Artikulu honek kolimatzaileen metodoaren, Gaussiako metodoaren, fokuen luzera neurtzeko metodoa, Abbe Fokuen Luzera Neurtzeko Metodoa, Moiré Deflection metodoa eta zuntz optikoko autountziatzeko metodoa aurkezten ditu. Artikulu hau irakurtzean sinesten dut, sistema optikoetan luzerako parametroak hobeto ulertzea lortuko duzula.
Posta: 2012ko abuztuaren 09a
